هر ساله از 15 الی 21 اسفند ماه بنام هفته منابع طبیعی و روز درختکاری نامیده شده است. بنا به اهمیت موضوع روز درختکاری به هفته درختکاری تعمیم داده شده تا همگان بتوانند دراین سنت حسنه ودیرینه به توسعه و کشت فضاهای سبز شهری و روستایی بیافزایند. امسال نیز هفته منابع طبیعی با شعار ایران سرسبز ایران قوی، همه با هم جهاد با حفظ و احیای منابع طبیعی به صورت همزمان با سراسر کشور در هرمزگان نیز این پویش همگانی اجرایی می شود. پویشی که از مهرماه جاری آغاز و در قالب پویش هر شهید هزار نهال و ایران سرسبز تاکنون اجراشده یک میلیون و پانصد هزار اصله نهال اعم از حرا، باغی و زینتی و جنگلی در سراسر استان توسط تشکلها، جوامع محلی هدف و مسئولان و دانش آموزان و دانشجویان غرس شده است که با افزایش سرانه فضاهای سبز بتوانیم از بحران کم آبی و خشکسالی های اخیر تا حدی عبور نماییم.
در ایران 5 نوع جنگل طبیعی با پوشش گیاهی متنوع وجود دارد که به دلیل خشکسالی و بی توجهی به اصول بهره برداری صحیح این جنگل ها در حال نابودی هستند. هر هکتار جنگل به طور متوسط می تواند دو و نیم تن اکسیژن تولید کند که برای تنفس سالم و پاک 10 نفر انسان در یک سال کافی است. مساحت کل جنگل های جهان 4 میلیارد هکتار است که تنها 14.3 میلیون هکتار آن در ایران است. اگر هر ایرانی سالانه یک درخت بکارد، در هر سال بیش از 80 میلیون درخت کاشته می شود که تقریبا برابر با جنگلی به وسعت 184 هکتار است. اما متاسفانه محیط زیست ایران در بسیاری از نقاط روند تخریب را طی میکند. آتش سوزی و بهره برداری نامناسب از جنگل ها سالانه بخش قابل توجهی از آن نابود می‌شود. عوامل تهدید کننده محیط زیست به طور کلی شامل مواردی چون آلودگی هوا، آب و خاک؛ کاهش منابع طبیعی و ازدحام جمعیت؛ تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین؛ از بین رفتن لایه اوزون؛ جنگل زدایی؛ ایجاد باران های اسیدی و اسیدی شدن اقیانوس ها؛ فرسایش خاک و پراکندگی شهری و بهداشت عمومی است. وجود درختان در محیط اطراف ما می تواند بر بهبود تمامی این مشکلات موثر باشد.
می توان گفت برای کاشت هر نهال تقریبا 200هزار تومان لازم است که شامل هزینه های تامین نهال، پرداخت به کارگر و کاشت و نگهداری نهال می‌شود.
فرهنگ درختکاری از جمله فرهنگ مورد حمایت بسیاری از فعالان و دوستدارن محیط زیست است. خبر‌هایی از گوشه و کنار می‌شنویم که گویای ترویج این فرهنگ است. کسی به یاد عزیز از دست رفته اش درختی می‌کارد و دیگری به مناسبت تولد فرزندش این کار را انجام می‌دهد.
روز درختکاری که حتی حالا تبدیل به هفته درختکاری شده از جمله مناسبت‌های مورد حمایت نهاد‌های دولتی و دوستداران محیط زیست است و می‌توان گفت آمار کاشت بذر و نهال در نقاط مختلف به مناسبت این روز در دل طبیعت قابل توجه است.
این سوال مطرح است که کاشت این درختان آیا می‌تواند زخمی بر مرحم درختانی شود که در گوشه دیگر در اثر حوادثی، چون آتش سوزی، سیل و بی احتیاطی از بین می‌روند.
به سمت روز‌های گرم پیش می‌رویم. روز‌هایی که خبر آتش سوزی جنگل‌ها و مراتع در نقاط مختلف تیتر مداوم خبر‌ها می‌شود. در سال‌های قبل دیدیم ارمغان حرف‌ها و تلاش‌های بسیار، از بین رفتن بخش دیگری از منابع طبیعی و پوشش جنگلی بود.
آتش سوزی‌های مداوم سالهاست که تداعی گر این پرسش است که سرنوشت این ثروت‌های ارزشمند ملی چه خواهد شد؟
در دنیای مدرن امروز، بسیاری از دوستداران محیط زیست سعی دارند این هشدار را فریاد بزنند که همزمان با رشد سریع تکنولوژی و شهرنشینی، بی مهری نسبت به طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت هرچند حتی اگر عده‌ای باتوان اندک سعی در حفاظت از محیط زیست داشته باشند.
چو نیک بنگریم همه برزگران یک دگریم
دیگران کاشتند و حالا نوبت ما رسیده است که به این فکر کنیم که آیا می‌خواهیم در آینده از ما به عنوان دیگرانی یاد شود که دانسته و نادانسته باعث ویرانی محیط زیست و منابع طبیعی شدند یا می‌خواهیم همان دیگرانی باشیم که کاشتند و الگویی برای آیندگان شدند. می‌توانیم، چون پدران مان با توجه به داشته‌های آب وخاکمان بکاریم و حافظ طبیعت هم باشیم.
نسخه چاپی
ارسال به دوست
